Πες μου πού παν τα όνειρα κάθε αυγή σα φεύγουν
και τ'άστρα πού βαδίζουνε άμα σβηστεί το φως;
Πού πάει η ελπίδα σα χαθεί, πού κρύβεται το γέλιο
κι οι νύχτες που μας έκαιγαν, πώς γίνονται καπνός;
Πες μου τι απόγινε η χαρά, το δάκρυ πού στεγνώνει
και τ'άγγιγμα πού βρίσκεται σα γίνει λησμονιά;
Πού πάει η αγάπη όταν αργεί, πώς στέρεψε το χάδι
Πού πάει η αγάπη όταν αργεί, πώς στέρεψε το χάδι
που έντυνε το σώμα μας σα στοργική αγκαλιά;
Πες μου ο ίσκιος πού γυρνά, ο ήλιος πού κοιμάται
πού ηρεμούν τα σύννεφα σαν πέσει η βροχή;
Οι λέξεις απ'τα χείλη μας πού παν να αναπαυθούνε
σαν ξεχαστούν τα λόγια μας που είχαν ειπωθεί;
Πες μου ο ίσκιος πού γυρνά, ο ήλιος πού κοιμάται
πού ηρεμούν τα σύννεφα σαν πέσει η βροχή;
Οι λέξεις απ'τα χείλη μας πού παν να αναπαυθούνε
σαν ξεχαστούν τα λόγια μας που είχαν ειπωθεί;
Πες μου πού ζει ο έρωτας, το πάθος πού φωλιάζει
τα μάτια πού κοιτάζουνε σαν κλείνουνε σφιχτά;
Πες μου τι γίνεται η πνοή σα μοιάζει να παγώνει
αφήνοντας ασάλευτη μια ζωντανή καρδιά;
© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου