1 Νοεμβρίου 2011

ΖΗΣΕ !

Έξω βρέχει μα εγώ, έναν ήλιο φορώ
και μια εσάρπα από χρώματα ρίχνω στους ώμους
Σ'εναν κόσμο μουντό, με Χειμώνα καιρό
βγαίνω βόλτα στους έρημους δρόμους

Το νερό της βροχής, πως ξεπλένει θαρρείς
ό,τι θάμπωνε τούτο τον κόσμο
Κι ο αέρας μακριά, διώχνει την καταχνιά
που τα μάτια μας γέμιζε φόβο

Γύρω δέντρα γυμνά και κλαδάκια μικρά
Αντιστέκοντα δίχως να ξέρουν
Πότε θα'ρθει ξανά, να τα ντύσει ζεστά
Ο Απρίλης που τόσο προσμένουν

Οι φωλιές αδειανές, περιμένουν κι αυτές
πότε θα'ρθουν ξανά χελιδόνια
Στέκουν πάντα ψηλά και θωρούν μακριά
αγναντεύοντας πέρα απ'τα χιόνια ...

Η βροχή σταματά κι ένας ήλιος δειλά
απ'τα σύννεφα μέσα προβάλλει
Σα χρυσάφι λαμπρός, σαν παράδεισου φως
μπρος τα μάτια μας "ΖΗΣΕ" φωνάζει !

Τα παιδιά με χαρά βγαίνουν στη γειτονιά
και με γέλια ξανά τη γεμίζουν
Κι εμείς ξέρουμε πια, πως σε κάθε γωνιά
πάντα οι άνθρωποι ξέρουν να ελπίζουν...

 © Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)