31 Οκτωβρίου 2010

Ο θόρυβος της σιωπής ...

















Με ξύπνησε μια ήσυχη νύχτα, o εκκωφαντικός θόρυβος της σιωπής του θανάτου...
Τόσο σοκαριστικά δυνατός, που έκλεισα βιαστικά τ'αφτιά μου - μα και τα μάτια μου μαζί, λες και θα εμπόδιζα έτσι τη σιωπή να κουρνιάσει στα σωθικά μου
Τα έκλεισα τόσο δυνατά, που θαρρώ μόνα τους άρχισαν να δακρύζουν
Μ' αγκάλιασες τρυφερά και με ρώτησες γιατί κλαίω
Δεν ήξερα τι να σου πω
Προσπάθησα, μα δε μπορούσα να μιλήσω...
Φαίνεται, πως όσο σφιχτά κι αν σφαλίσεις τα μάτια σου
Η σιωπή του θανάτου βρίσκει πάντα το δρόμο της ...

© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

27 Οκτωβρίου 2010

Σε μια πόλη παλιά ...





















Με λυτά τα μαλιά
Σε μια πόλη παλιά τριγυρνάω
Με φουστάνι μακρύ
και σανδάλια, χλωμή, περπατάω

Ο αέρας ψυχρός
Σα χειμώνας καιρός, με χτυπάει
Μα η ύπαρξή μου ζεστή
δεν τον νοιώθει στιγμή να φυσάει

Τη σκιά μου ζητώ
Το φθαρτό μου εαυτό αναζητάω
Να του πω ότι ζω
είμαι ακόμα εδώ, καρτεράω

Ξάφνου, νάτη, εκεί
Στο παγκάκι, σκυφτή, με κοιτάζει
Με τα μάτια κλειστά
και τα χείλη βουβά, μα τρομάζει

Πλησιάζω αργά
Και το χέρι δειλά ακουμπάω
Στα σφιχτά της μαλλιά
της τα λύνω απαλά, τη φιλάω

"Μη φοβάσαι μικρή
Η ζεστή σου ψυχή δεν κρυώνει
Μεσ'την πόλη αυτή, που είναι τόσο ψυχρή
Μόνο η σάρκα πονάει και ματώνει"

Με κοιτάζει ξανά
Με τα μάτια ανοιχτά, που γυρνάω
Σε μια πόλη παλιά
με λυτά τα μαλλιά,  προχωράω...

 © Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

22 Οκτωβρίου 2010

Ελπίδα ....

 















Σε ψάχνω ...

Μεσ’το πλήθος που τρέχει
κι απορεί μα δε βλέπει
όσα γύρω του βίαια αλλάζουν

Σ’έναν ήλιο που καίει
μα τη σάρκα που τρέμει
τα κεριά δε μπορούν να ζεστάνου

Στον αέρα που πνέει
μα τη γη που αναπνέει
πνιγηρά-μαύρα νέφη σκεπάζουν

Μεσ’τη φύση που ουρλιάζει
μα όσο κι αν σε τρομάζει
τα ουρλιαχτά της για λύση δε φτάνουν

Στα ποτάμια που σβήνουν
και ρωγμές μόνο αφήνουν
καθώς το άνυδρο χώμα χαράζουν

Σε ψάχνω…

Μεσ’τα μάτια που κλαίνε
Στα παιδιά που δε φταίνε
Για έναν κόσμο που άλλοι τους φτιάχνουν …

 © Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

13 Οκτωβρίου 2010

Παλιά φωτογραφία...



Εικόνα σ'άψυχο χαρτί θα ΄μαι κι εγώ μια μέρα
όπως εσύ που με κοιτάς με βλέμμα όλο ζωή.
Μίας ζωής που έζησες σε χρόνια περασμένα
κι έγινε μνήμη χάρτινη μιας άλλης εποχής...

Τι θες αλήθεια να μου πεις; Ποιά να 'ταν η γενιά σου;
Χαρές κι αγάπες και γιορτές θα 'χες να διηγηθείς;
Ή μήπως πόνο, πόλεμο, θάνατο και μιζέρια
σημάδια ανεξίτηλα ζωής αλλοτινής...

Μα, νιώθω μου χαμογελάς σαν κάτι να μου κρύβεις
Κι όμως... μου φανερώνεται κάποιο σου μυστικό!
Δεν είσαι εσύ μεσ'το χαρτί, μα Εσύ που με κοιτάζεις
κι αυτή η γυναίκα που κοιτώ, δεν είσαι εσύ μα Εγώ!

Πώς φεύγει έτσι ο καιρός, ο χρόνος πώς γλυστράει
και δυο ζωές πώς γίνεται να μοιάζουνε σα μία;
Έτσι είναι μάτια μου η ζωή, προτού το καταλάβεις
Χαρτί που λιώνει γίνεται, παλιά φωτογραφία...

© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

11 Οκτωβρίου 2010

Άσε με ...

Άσε με να παίξω λίγο ακόμα
περνάει η ζωή και μεγαλώνω

Άσε με να τρέξω λίγο ακόμα
υπάρχουν δρόμοι που δεν πρόλαβα να τρέξω

Άσε με να γελάσω λίγο ακόμα
σκληραίνει ο κόσμος και το γέλιο λιγοστεύει

Άσε με να ονειρευτώ λίγο ακόμα
στα όνειρά μου οι χειμώνες ξεθυμαίνουν

Άσε με να εμπιστευτώ λίγο ακόμα
φοβούνται οι άνθρωποι και μένουνε μονάχοι

Άσε με να ελπίζω λίγο ακόμα
πως θα'ρθει η μέρα που ο κόσμος θα μονιάσει


Άσε με
Λίγο ακόμα
Να θυμάμαι πώς θέλω να ζήσω ... !

 © Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

18 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Καθρέφτης ….

 

















Μεσ’του καθρέφτη σου τα μάτια θα με δεις 
Αν δε φοβάσαι αληθινά να τον κοιτάξεις ...
Είμαι εγώ, που σου φωνάζω σιωπηλά
Τις παρωπίδες που φοράς να τις πετάξεις 

Ο εαυτός σου... που τον ξέχασες παιδί
Μέσα στις κούκλες και τα άλλα τα παιχνίδια
Μνήμες κι εικόνες που τις κλείδωσες μαζί
Μεσ’του μπαούλου τα παιδιάστικα στολίδια

Είμαι εγώ που έκανα όνειρα πολλά
Για κόσμους όμορφους, στα σύννεφα απλωμένους
Είμαι εγώ που σε ταξίδευα συχνά
Σε παραμύθια μόνο τόπους ειδωμένους

Εκεί που ήρωας θεριεύει το καλό
Δράκοι και μάγισσες ξορκίζονται στο τέλος
Νάνοι και γίγαντες στον ίδιο το σκοπό
Τα χέρια ενώνουνε, κρατώντας το ίδιο βέλος

Εκεί που Πρίγκηπες και Ιππότες με σπαθιά
Χτυπάνε το άδικο κι ορκίζονται αιώνια ...
Στ’άσπρο τους τ’άλογο σε παίρνουν αγκαλιά
Και στο φιλί τους, τ’άστρα ανάβουν σα λαμπιόνια

Αυτός ο κόσμος είναι ακόμα ζωντανός
Όπως κι εγώ πίσω απ’το είδωλο που βλέπεις
Όπως και τότε που τον πίστευες ... μικρός,
Μα είναι δικός σου αν θες εκεί να επιστρέψεις

Κλείσε τα μάτια σου στον κόσμο που κοιτάς
Γύρνα το πρόσωπο και κοίτα εκεί που θέλεις
Χτίσε τον κόσμο σου εκεί που θες να πας
Και αλήθειας βλέμμα θα ‘χει μόνο ο καθρέφτης …

© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

8 Σεπτεμβρίου 2010

Στιγμές ....

Ίχνη στο χρόνο οι στιγμές
Γυμνές σιωπές που θέλουν να τις ντύσεις
Βάλε τους χρώματα πολλά
Μα κοίτα μην καλύψεις όλα όσα θέλουν να σου πουν
Τη γύμνια τους δε σκιάζονται, το χρόνο δε φοβούνται
   Για σένα ο χρόνος είναι αυτές
Και μόνο αυτές μπορούνε
   Να σε κρατάνε ζωντανό

 Μάθε κρυφά να τις ακούς
Νιώσε τη μυρωδιά τους
 Δες με τα μάτια της καρδιάς
  Διάβασε τη σκιά τους
Θα σε διδάξουνε πολλά
Αν νοιάζεσαι να μάθεις
Να βρεις τον τρόπο που αποκτάς
  Φτερά για να πετάξεις

Στιγμές που αιώνια θα κρατούν σου υπόσχονται να μείνουν
Άμα ντυθούν με χρώματα, από όνειρα αν γίνουν
Κι αυτό σημαίνει ν'αγαπάς

Να ντύνεις τις στιγμές σου
Με ελπίδα, πίστη και χαρά, σα να 'τανε ποτέ σου -
Ποτέ σου να μην πέθαινες, για πάντα να κρατούσες
   Αυτές τις μαγικές στιγμές, που πάντα αναζητούσες ...

© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

27 Φεβρουαρίου 2010

Γεννέθλια ....

Μη μου μιλάς για τα χρόνια που φύγαν
Τ'αγαπώ...
Μαζί και τις ρυτίδες μου
Δεν τις φοβάμαι ούτε αυτές!
Μονάχα εκείνες της ψυχής έμαθα να φοβάμαι
μα τις απέφυγα αυτές...
Ξέρω πως έφταιξα, πως έκλαψα, λάθη πως έκανα πολλά
μα εκείνα μ'έφεραν εδώ
Για να μπορώ τώρα να πω, πως είμαι ευτυχισμένη.
Για να μπορώ τώρα να δω
όσα η ζωή αληθινά, να δώσει περιμένει.
Μα όταν έρθει η στιγμή!
Να νιώσεις, να εκτιμήσεις
κάθε της δώρο και γιορτή, που φέρνει για να ζήσεις.
Κι εμένα μου ΄φερε πολλά
μα μη βιαστείς να κρίνεις...
Όχι, δεν είναι η ομορφιά, τα πλούτη που ελπίζεις,
Αγάπη είναι, αληθινή 
   που αν θέλεις να τη ζήσεις, μάθε εσύ πρώτα ν'αγαπάς.
   Κι αν πρέπει χρόνια να μετράς προτού να τη γνωρίσεις,
ας είναι ...
Ας είναι ο λόγος που γερνάς !

© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

22 Φεβρουαρίου 2010

Μη με ρωτάς ....

Μη με ρωτάς τι είναι αυτό
που την καρδιά μου κάνει να χτυπά πιο δυνατά σαν σε κοιτάζω
Είναι τα μάτια σου, που με κοιτούν βαθιά
και σεργιανούν μεσ'τα σοκάκια της ψυχής μου

Μη με ρωτάς τι είναι αυτό
που στα όνειρά μου τη μορφή σου κάθε βράδυ τριγυρίζει
Είναι η σκέψη σου, που ξαπρυπνά γλυκά
για να διαβαίνει κάθε νύχτα στα όνειρά μου

Mη με ρωτάς τι είναι αυτό
που μεσ'το στήθος μου πετά κάθε που ακούω τη φωνή σου
Είναι τα λόγια σου, που γίνονται φτερά
για να πετούν μεσ'της καρδιάς τους ουρανούς μου

Μη με ρωτάς τι είναι αυτό
που σα να ξέρω το κορμί σου μυστικά αγάπης ψιθυρίζει
Είναι η αγάπη σου, που μυστικά που
αιώνες μας κρατούν μαζί, θυμίζει στο κορμί μου

Μη με ρωτάς τι είναι αυτό
που πιο πολύ να σ'αγαπώ μου λέει, κάθε λεπτό που αρχίζει
Μονάχα ξέρει ο ουρανός
Ποιός λέει στον ήλιο πού να βγει και πού να βρει τη δύση ...

 © Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

27 Ιανουαρίου 2010

Μια βόλτα αγκαλιά ....

Να περπατάω στη βροχή μαζί σου
Και ο αέρας να μας παίρνει τα μαλλιά
Να 'ναι το χέρι σου σφιγμένο στο δικό μου
Και να βαδίζουμε ως τα πέρατα μακριά

Να πέφτουν στάλες της βροχής στο πρόσωπό μας
Να κάνει κρύο - να φυσάει δυνατά
Να 'ναι ο κόσμος όλος έξω απ'τον δικό μας
   Κι εμάς ο κόσμος μας, μια βόλτα αγκαλιά
© Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)