12 Νοεμβρίου 2014

Ποιος ήσουνα

Να ακροβατείς στην τεντωμένη χορδή της ψυχής σου
απ’ άκρη σ’άκρη.
Να ταξιδεύεις μες στα σύνορα του νου.
Μέσα στις θάλασσες των πιο κρυφών σου θέλω
βαθιά να καταδύεσαι.
Για να σκορπίζεις τα σκοτάδια του μυαλού.

Να ανακαλύπτεις μυστικά που ‘ναι κρυμμένα
μέσα σε τόπους που δεν ξέχασες ποτέ.
Κι εκείνα τα όνειρα που νόμιζες χαμένα...
Να αναρριχάσαι στους πυλώνες των ορίων
που μόνος σου έβαλες να στέκονται εκεί.
Με όλη τη δύναμη, στα πρέπει που σου έχτισες.

Να κολυμπάς και να ανασύρεις αναμνήσεις
μέσα σε λίμνες παιδικών ιδανικών.
Να δεις ποιος ήσουνα πριν κάνεις το ταξίδι.
Κι αυτός που έγινες…

 (Πλασμένοι από θάλασσα)

6 Νοεμβρίου 2014

Αγγέλου φτερά


Σε μία στείρα αμμουδιά κι από κοχύλια ορφανά
μια νύχτα ξάπλωσες για λίγο το κορμί σου.
Και το ξημέρωμα, κρυφά, χίλια χρυσάνθεμα λευκά
είχαν φυτρώσει στο καλούπι της μορφής σου.

Δεν τα αντίκρυσε κανείς, μονάχα η θάλασσα θαρρείς,
που την αρμύρα της τη φύλαξε μη φτάσει
στα πέταλα τους τα μικρά, να μη μαράνει τα φτερά
που εκεί ξαπόστασες για λίγο πριν χαράξει...

(Πλασμένοι από θάλασσα)