7 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Χορός του Έρωτα ....































Της Άνοιξης παιχνίδι θάρρησα πως ήταν
οι πεταλούδες που μεσ'το κορμί μου φώλιασαν
κι έναν τρελό χορό αρχίσαν να χορεύουν
Τι κι αν Χειμώνας ήτανε ακόμη ...
Θα γελαστήκαν σκέφτηκα
θα ξεχαστήκαν και το Νοέμβρη μπέρδεψαν με Απρίλη...
Ήταν γλυκός ετούτος ο Νοέμβρης
Έμοιαζε πιότερο με άνοιξη, παρά με αρχές χειμώνα
ίσως γι'αυτό μπερδεύτηκαν κι αρχίσαν να χορεύουν
Μα ήτανε όμορφα πολύ και χόρεψα μαζί τους
Κι έλεγα πως θα μάθουνε δεν είν'η εποχή τους
και σύντομα θα φύγουνε
Μα εκείνες δε φαινόντουσαν πως το'χανε σκοπό τους
και ο χειμώνας πέρναγε μεσ' τον τρελό χορό τους
 
Έτσι έφτασε η Άνοιξη, που όλο γι'αυτές μιλούσε
κι αυτές γοργά χορεύανε κάθε ώρα που περνούσε
Άστες για λίγο σκέφτηκα, αυτή 'ναι η εποχή τους
πόσο ακόμα θα μπορούν έτσι να στοβιλίζουν;
Μα βιάστηκα όπως φαίνεται το πείσμα τους να κρίνω
αφού κι αν καλοκαίριαζε, εκείνες συνεχίζαν
μεθώντας απ'τα άρωματα της φύσης πoυ μυρίζαν

Τότε είπα πως θα ζαλιστούν και πια θα εγκαταλείψουν
μα εκείνες συνεχίζανε πιότερο να γυρίζουν
Έφταιγε το γλυκό κρασί, το ολόγιομο φεγγάρι
που όμορφα τις ζάλιζε κι έπλεκε το ρυθμό τους
και με καινούργια βήματα στόλιζε τις φιγούρες τους
κάθε λεπτό που πέρναγε, στον όμοφο χορό τους
Τις ζάλιζε η θάλασσα, η μουσική, τα γέλια
τα όνειρα κι οι αγκαλιές κάτω απ'τα πεφταστέρια

Και έφτασε το φθινόπωρο  και μύρισε το χώμα
φύλλα πεσμένα στρώθηκαν  καφέ-κίτρινο χρώμα
Σύννεφα μαζευτήκανε, που δώσανε τα σκήπτρα
στις πρώτες στάλες της βροχής, που είπα θα τις διώξουν
Μα φαίνεται πως κι η βροχή, απ'το ρυθμό της δίνει
κι εκείνες περιστρέφονται μεσ' τη δική τους δύνη !

Τώρα το ξέρω πια καλά, δεν πρόκειται να φύγουν
γιατί δεν είναι οι εποχές που ορίζουν τη ζωή τους
μα ο έρωτας που ατέλειωτος, θρέφει την ύπαρξή τους
Κι αν τόσα χρόνια πέρασαν δίχως να τις κουράσουν
ξέρω πως δε θα κουραστούν ποτέ
Μόνο θα συνεχίζουν...

Κάθε Σεπτέμβρη να κερνούν γλυκό κρασί στα δύο
σε μαξιλάρες στο χαλί και στων κεριών το ημίφως
και το Νοέμβρη να μεθούν.
Χορεύοντας για δύο...

 © Στέβη Σαμέλη
(Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)

7 σχόλια:

  1. eimai polu xaroumeni pou akoma yparxoun axiologoi k synaisthimatikoi antrwpoi..pou kanoun omorfotero ton kosmo....tha daneistw ena stixaki diko mou mikro lito alla agapimeno "fexe feggari mou xlwmo na dw to proswpo tou...fexe k me sto proswpo na dei ton anthrwpo tou"
    H nea sou fili k (thavmastria)apo edw k sto exis
    Dimitra Kirgiannaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Dimitra... Einai poly omorfo na mporeis na kaneis neous filous kai na anoigesai toso eilikrina opws esy... S'eyxarisw pragmatika gia ta kala sou logia nea mou filh... ki eyxomai to feggari pou kaleis, na feggei panta fanerwnontas thn agaph ... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ιστορία μιας αγάπης...ο χορός του Νοέμβρη..
    κάποτε ίσως το γράψω σε ενα βιβλίο.
    Είσαι τυχερή γιατί τον μοιράστηκες τον χορό...
    εμένα...ο παρτεναίρ μου...δεν ήξερε να χορεύει..Δεν πειράζει...εγώ ταξίδεψα ...έστω κι έτσι...Θα πεθάνω και θα ξέρω...τουλάχιστον
    αλλιώς κινδύνευα να πεθάνω χωρίς να το ξέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι... τυχερή... πόσο δύσκολο είναι να το ζήσεις στ'αλήθεια αυτό... κι αν το ζήσεις.. να κρατήσει.. να μη λες "το έζησα", αλλά.. "το ζω!"....
    Η πιό εμπνευσμένη χορογραφία.. η πιο ουράνια μουσική.. βήματα που δεν χρειάζονται έδαφος για να πατήσουν... κι όμως.. τόσο σταθερά..τόσο παράξενα συντονισμένα... Μόνο που χρειάζονται δύο... όπως κάθε χορός άλλωστε...
    Είμαι σίγουρη όμως πως αυτός ο ένας - ο μοναδικός παρτενέρ, υπάρχει.. και κάποια στιγμή απλά χορεύεις στα σύννεφα μαζί του, χωρίς να θες να σταματήσεις λεπτό...
    Μην παραιτείσαι απ'την αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολυ ομορφες εικόνες και ρυθμός...
    Μα έχουν ριζώσει στη γη και στην ψυχη?..Το θέμα είναι η ποίηση αυτή να υπάρχει στην στιγμή, ο αέρας της να ζωγραφίζει την αφή και να γεμίζει τα μάτια με φωνή.. να μη χρειάζεται καν πληκτολογιο,οθόνη,μελάνι και χαρτί... μονο η στιγμή με την άλλη σου μισή ζωή.. Οτι και να΄ναι σου το εύχομαι.. και συνέχισε έτσι η ευαισθητοποίηση είναι κάτι απαραίτητο για την κοινωνία μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όταν ο ρυθμός και οι εικόνες ξεπηδούν από την ψυχή, όταν η στιγμή γίνεται ποίηση, τότε η κάθε στιγμή με την άλλη σου μισή ζωή είναι σαν μια ατέλειωτη βόλτα στα σύννεφα... κι όταν συμβαίνει αυτό, κάθε αίσθηση απλά αποτυπώνεται παντού, χωρίς να χάνει ούτε δράμι απ'την αξία της ....
    Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια seabed...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πως με μεθά ο Νοέμβρης...πόσο αγαπώ τον παρτενέρ μου σε αυτόν το χορό....το δικό μας χορό!!! πόσο μας αγγίζουν αυτά που γράφεις Stevi !!!! σε ευχαριστούμε, συνέχισε πάντα έτσι δημιουργικά κ μοναδικά υπέροχη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή