Πλασμένοι από θάλασσα οι άνθρωποι...
Πότε γλυκιά και ήμερη και πότε ανταριασμένη.
Κι εκεί που σκοτεινιάζουμε,
πάλι χαμογελάμε κάτω απ'τον ήλιο το ζεστό.
Ένα ακρογιάλι ψάχνουμε, να απλώσει η ψυχή μας,
να ξαποστάσει, να σταθεί, να νιώσει απαγγιασμένη.
Όμως τους μύριους θησαυρούς που κρύβουμε στα βάθη
δεν τους μοιράζουμε ποτέ.
Μες τα ναυάγια της ζωής τους κρύβουμε με σθένος
κι όποιος θελήσει να τους βρει, μετράει τις αντοχές του .
Μα σαν τους φανερώσουμε σε εκείνον που το αξίζει
πάντα θα του δινόμαστε, κρυφά παραδομένοι.
Με περηφάνια περισσή στηρίζουμε εκείνους
που επάνω μας στηρίζονται.
Τους κόπους και τα όνειρα που ζουν για το ταξίδι,
δίχως ζυγό το βάρος τους σηκώνουμε να πάνε.
Μα όσους καλοδεχόμαστε να ανοίξουν τα πανιά τους,
με κύματα θεόρατα φοβίζουμε σα δούμε
πως σεβασμό δεν έχουνε.
Κι ας φόβο μόνο κρύβουμε, πως δεν μας εκτιμάνε.
Κι ύστερα, μόνοι μένουμε.
Πλασμένοι από θάλασσα είμαστε.
Πότε γλυκιά και ήμερη και πότε ανταριασμένη.
Κι εκεί που σκοτεινιάζουμε, πάλι χαμογέλάμε...
Bazete poly psila ton pixi agapiti moy me ta dyo poihmata poy moirasthkate mazi mas! Oi prosdokies afksanontai anapofefkta! De tha mas apogohtefsete oute twra omws, eimai sigourh!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημενη Στεβη, η ποιηση σου ριχνει δροσερο νερο στο ξεραμενο χωμα των ελληνικων γραμματων!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι βέβαιος ότι συμμερίζομαι τη μεγαλοστομία των σχολιαστών σας αλλά αν θέλω να είμαι δίκαιος θα πρέπει να ομολογήσω ότι πράγματι υπάρχει "κάτι" στην ποίησή σας. Κάτι που κεντρίζει το θυμικό και επιτρέπει στον αναγνώστη να ανασύρει βιωματικές αναλογίες από το...απόθεμά του κατά περίπτωση. Πράγμα καθόλου εύκολο. Συνεχίστε, αρχίζω να πιστεύω πως εν καιρώ θα μας εκπλήξετε ολοκληρωτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά
Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
ΔιαγραφήΠοτέ δε στόχευσα κάπου γράφοντας και πιστέψτε με, ούτε εγώ συμμερίζομαι τη μεγαλοστομία που αναφέρατε... χαίρομαι όμως πολύ όταν διαπιστώνω πως αυτό που γράφω από ψυχής χωρίς την παραμικρή επιτήδευση και χτένισμα, σε κάποιους δονεί νότες τόσο εσωτερικές.
Εύχομαι πραγματικά να σας εκπλήξω, μου αρκεί ωστόσο απλά, να μπορώ να συνεχίζω να εκφράζω το ίδιο αθώα αυτά που νιώθω, χωρίς την ανάγκη επιβολής τους και της συγγραφικής επιτυχίας.
Σας ευχαριστώ θερμά και πάλι!