Να ακροβατείς στην τεντωμένη χορδή της ψυχής σου
απ’ άκρη σ’άκρη.
Να ταξιδεύεις μες στα σύνορα του νου.
Μέσα στις θάλασσες των πιο κρυφών σου θέλω
βαθιά να καταδύεσαι.
Για να σκορπίζεις τα σκοτάδια του μυαλού.
μέσα σε τόπους που δεν ξέχασες ποτέ.
Κι εκείνα τα όνειρα που νόμιζες χαμένα...
Να αναρριχάσαι στους πυλώνες των ορίων
που μόνος σου έβαλες να στέκονται εκεί.
Με όλη τη δύναμη, στα πρέπει που σου έχτισες.
Να κολυμπάς και να ανασύρεις αναμνήσεις
μέσα σε λίμνες παιδικών ιδανικών.
Να δεις ποιος ήσουνα πριν κάνεις το ταξίδι.
Κι αυτός που έγινες…
(Πλασμένοι από θάλασσα)